در رانندگی می گویند باید دور دست را نگاه کنی تا نگاه جامع داشته باشی و بتوانی از حوادث پیش گیری کنی

اما در احسان و نیکی می گویند باید از نزدیکان شروع کنی و چراغی را که به خانه رواست نذر مسجد نکنی

نمی دانی چرا در جامعه چند پاره ای ما ارزشها چگونه و چرا جابجا می شود چرا ما در نیکی به پدر ومادر خودمان و از خوش برخوردی با برادر خواهرمان پرهیز می کنیم ولی اگر کارگر شهرداری را ببینیم صدتا سلام و بفرما چای در منزل خدمت باشیم می زنیم ولی هیچ کدام از اینها برای نزدیکان ما نیست انگار که ما از آنان طلبکاریم و انان بدهکاران دائمی ما هیچ استدلاللی هم ما را از این که برحق هستیم نمی تواند پایین بیاورد خود را محور می دانیم واگر دیگران با ما نیکی کردند که وظیفه آنان بوده و ما هم اگر جای آنان بودیم همین کار را می کردیم و لی هیچگاه فکر نمی کنیم که در جای که ماهستیم هم وظایفی هست ایا عمل می کنیم و اگر کسی هم از ما بپرسد تازه طلبکار می شویم که بیش از اینها عمل کرده ایم

وای برما ما که بر هیچ کس رحم نمی کنیم چگونه فرزندان و برادران ما برما رحم آورند چگونه

همه بیگانگان از مهر ما سهمی دارند اما در درون آلوده ایم هیچ گاه فکر کرده ایم به کجامی رویم

تصمیم
سفرنامه حج(1)
دلم تنگ شده
ریگ و کفش
مقام بحث
حکایت تکرار تلخ اندیشه
زیبا هوای حوصله ابری است
مصیبت سینما
[عناوین آرشیوشده]