ماه رمضان که میاد اولین خاطره ی که در ذهنم جان می گیرد خاطرات کودکی است. سحرها با التماس بیدارم می کردند و نماز صبح را در خنکای زمستان در مسجد می خواندم چقدر زیبا بود آن سحرها،سحر  وقتی از مسجد بر می گشتم  سعی می کردم پشت سر امام جماعت حرکت کنم و تصویر یک عالم خوب را در ذهنم مجسم کنم.

چه خوب بود

چه خوب بود! وقتی بر می گشتم کوچه پر از عطر دعا بود و من بر بال ملائک تا به خانه سواری می کردم

چه خوب بود آن روزهایی که خدا را در دل داشتم و خدا در اغوشم بود

چه خوب بود عطر خدا و رمضان

اما

دلم برای معصومیتهای کودکی تنگ شده چقدر دور شدم از ان عطر و از آن بهشت، بهشتی که درخت ها با من صحبت می کردند چقدر دلم تنگ شده

امروز دومین روز ماه رمضان است صبح فکر می کردم چرا در دلم تغییر ماه را احساس نمی کنم چرا رمضان دیگر دلم را به وجد نمی اورد چرا تنهایی ام را نمی توانم دیکر با خدا پر کنم چرا؟

چرا در این ماه دلم شوقی نمی گیرد و پر پروازی نمیابد

وای اگر تا قدر قدری نیابم

خدایا ملتماسانه تقاضای دل کودکی ام را دارم خدایا برمن رحم کن و قدری از طراوت روحت را براین ضمیر مرده ام ببخشای

ما به گونه ای زندگی کرده ایم که مرگ، آرزوها،‏کارها و عشق های ما را نا تمام گذاشته و مزاحم بوده است.مزاحمت مرگ با زندگی ما باعث ترس و فرار از مرگ است. اگر آرزوهای ما با مرگ تامین شود و اگر کارهای ما با مرگ نقد شود و اگر عشق های ما با مرگ به تمامیت برسد آیا عشق به مرگ،‏تفسیر دیگری برای عشق به زندگی خواهد بود؟؟؟؟

بسمه تعالی

رهبر انقلاب در دیدار مسولین و مدیران حکومت در یک تحلیل  ویژه گیهای حکومت امروز و و ضعیت کنونی آنرا برشمردند 

ایشان حکومت فعلی را فعال کارا و ایران را دارای ثبات و دشمنان را کور و ناتوان نامیدند

اما چند نکته پیرامون سخنان ایشان ذهن مرا مشغول داشته که به اختصار چندی را بر می شمارم

یک  هر حکومتی دولت خود را محبوب و کارا و دستاوردهای آن را در تاریخ بی سابقه و بی نظیر می داند 

دو  هر حکومتی مملکت خود را جزیره ثبات و امنیت و مردم خود را راضی و شکر گذار دولتمردان می نامد

سه هر حکومتی و ضعیت اقتصادی را خوب بهمراه برخی نواقص که در صدد از بین بردن آن هستند توصیف می نماید

اینها همه وهمه تعریفات درونی است که اگر محکی به نام قضاوت علمی و بی طرفانه بکار آید انگاه مشخص می شود کدام حرف و تا چند در صد آن را می توان قبول داشت؟

من ضمن احترام بی حد برای ایشان این گونه صحبت کردن و امید بخشی را از شان رهبری می دانم و صحبت این جانب این است که رو شنفکران و اندیشمندان باید با ابزار و متد علمی میزان و درصد و ویژگی هرکدام را به درستی مشخص نمایند تا حاکمان در گیر تحلیلهای انتزاعی و غیر واقعی نشوند

مدتی این مثنوی تاخیر شد

مهلتی باید تا خون شیر شد

همیشه می گفتم وبلاگ داشتن و ننوشتن و بدتر از همه قول دادن و نگفتن بیشتر به باری می ماند که بر روح  می نشیند و آدم را می آزارد و دوستان را رنج می دهد که چرا به روز نمی کنی و قولی که دادی چه شد

به همین علت با آنکه ایام امتحانات است و شلوغی چاره ی ندیدم که بنویسم و وعده وفا کنم

قبلا گزارش کتاب غالیان را داده بودم اما نقدش را به فرصتی دیگر موکول نمودم که در این جا به اختصار اشاره می کنم

1-     نویسنده در صفحه تقدیم می نویسد تقدیم به کسانی که علم امام را حضوری نمی دانند و علم او را محدود می دانند اما در متن کتاب هیچ اشاره ی به این موضوع نمی شود و علم امام مورد بررسی قرار نمی گیرد هرچند که ما با اندیشه های نویسنده در شهید جاوید آشنا هستیم و نگاه او به علم امام را می دانیم  اما ایجاب می کرد در اینجا به صورت مشروح موارد غلو آمیز علم امام و استنادات آن را بیان مینمود

2-     نویسنده در متن اصلی با شرح دوره های تاریخی و شخصیت های تاریخی شکل گیری غلو را بیان  و بسترهای اجتماعی و روانی آن را شرح می دهد اما ایشان غلو را فقط در مسئله الوهیت و شفاعت ائمه خلاصه نموده و تیغ نقد بر سر این موضوع می کوبد بی آنکه به دیگر زمینه های غلو بپردازد شاید با کمی غلو بتوان گفت غلو فقط در الوهیت ائمه و بوسیله دو سه شخصیت تاریخی مثل ابن خطاب و غیره خلاصه شده است

3-     نویسنده با این که غلو را در روایات تاریخی تا حدودی اشاره نمودند اما جا داشت که این مسئله  تا مشروحتر بررسی گردد چرا که خیلی از نقاط مبهم اشکار می گردید همانند: احتراق بیت  ماجرای سقیفه بنی ساعده و غیره شاید این مسئله  راهگشای  فقه تاریخ می شد تا غالیان و دروغ سازان تاریخی مشخص می گردیند

4-      نکته دیگر این که نویسنده غلو را در بستر تاریخی امامین صادقین بررسی نموده گویی که این جریان مرده است و هم اکنون دست بسته به کناری نشسته وعقبه تاریخی خود را به آب  توبه تطهیر می کند مگر نبود در اول انقلاب خمینی را در ستاره دیدند و ولایت فقیه را همان ولایت ائمه دانستند ای کاش ایشان این فصل را اضافه می کرد و غلو در این عصر را بررسی میکرد که سود ان بیشتر است

در پایان باید گفت این  کتاب راهی را گشوده که محققان دیگر را فرا می خواند تا این راه را بپیمایند و شهیدان و تشنگان این وادی را ساغری نو مهمان کنند نویسنده طرحی ریخته که براساس این طرح خیلی از داد ه ها و گزارهای مشهور و مقبول به بازبینی نیاز پیدا می کنند من آموختم و شما را هم سفارش به خواندن این کتاب می کنم

تصمیم
سفرنامه حج(1)
دلم تنگ شده
ریگ و کفش
مقام بحث
حکایت تکرار تلخ اندیشه
زیبا هوای حوصله ابری است
مصیبت سینما
[عناوین آرشیوشده]